RS 56 - Za pomocą osinowego kołka? - zakpił Florenscu, ale ze znużeniem, jakby ten po wielekroć powtarzany żart już go nawet nie bawił. - Za pomocą kuszy. - Zapewne zamoczył strzałę w święconej wodzie? Czy tak? - Nic mi na ten temat nie wiadomo. Wiem tylko, że ocalił mi życie. - To miło z jego strony. Mam nadzieję, że odnajdziemy go i dowiemy się wreszcie czegoś konkretnego. Odwrócił się i wyszedł, a gdy tylko policjanci znaleźli się za drzwiami, do środka wpadła Nancy, dosłownie rzuciła się Jeremy'emu na szyję, a potem równie szybko odsunęła się. - Och, przepraszam! Nie uraziłam cię? Przecież jesteś ranny. - Ściskaj mnie, ile wlezie, nieważne, czy będzie mnie coś przy tym Powrót do szkół: HARMONOGRAM bolało. Jesteś ciepła i żywa, i to jest cudowne. Przysiadła na brzegu łóżka i z zakłopotaniem spojrzała na Jeremy'ego. - Nie wierzą mi. W ani jedno słowo. - Trochę późno o tym przypominać, ale... Czy nie mówiłem, żeby tam nie iść? Widziałaś Mary? - Tak. - Spuściła wzrok. Bajki Disneya historia powstania wytwórni - I co z nią? - Cały czas patrzy prosto przed siebie, ale je, kiedy ją karmią, pije wodę. Zabierzemy ją do domu. Lekarze mówią, że ona może się ocknąć z tego stanu za dzień czy dwa albo... - Albo? - Albo wcale. RS 57 Jeremy poczuł się strasznie. Zawiódł Mary, a przecież miał ją chronić. Z drugiej jednak strony to był prawdziwy cud, że wszyscy troje wyszli z tego żywi, powinni być wdzięczni. Gdyby nie tamten człowiek... Potrząsnął głową, a kiedy poczuł ból, przykazał sobie, by tego więcej nie robić. - Gdybyśmy tylko mogli znaleźć tamtego mężczyznę w długim skórzanym płaszczu! Płaszcz był czarny, tak samo jak kapelusz. Niestety, nie widziałem twarzy. - Spojrzał na Nancy. - To on mnie stamtąd zabrał i przyniósł do was. On by wiedział, co się stało. W tym momencie rozległo się delikatne pukanie do drzwi, oboje odwrócili się jednocześnie. W progu stała Jessica Frazer, w jej wielkich niebieskich oczach widniała prawdziwa troska, zaś Jeremy'emu zrobiło się ciepło na sercu. Poczuł się tak, jakby znowu był dzieckiem i ktoś dorosły pospieszył mu z pomocą w trudnej sytuacji. tygodnik dgp - Jak się czujesz? - spytała, wchodząc. - Jestem wdzięczny, że żyję. Ale Mary... - Właśnie u niej byłam. Musimy mieć nadzieję. - Uśmiechnęła się do nich obojga, podeszła bliżej, dotknęła czoła rannego, sprawdzając, czy nie ma gorączki. - Miałam dzisiaj lecieć do domu, ale dowiedziałam się od policji, że wasi rodzice zjawią się tutaj najwcześniej jutro rano, więc postanowiłam dopilnować, żeby wszystko było dobrze. - Nie musisz zostawać. Zaśmiała się cicho. - Chyba jednak muszę, bo wyraźnie trzeba was pilnować. Mieliście bardzo dużo szczęścia. Już w kilku miejscach wydarzyły się podobne